Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Oι λέξεις είναι σπόροι.




Την είδα να κλαίει σε μια γωνιά στο προαύλιο.
Κάποιοι πάνω στο παιχνίδι την αποκάλεσαν ΧΑΖΗ. Συμβαίνει συχνά είπε.  Την λένε συνέχεια χαζή.
 Όχι, το περιστατικό δεν ήταν στην κατηγορία bullying. Σίγουρα δεν ήταν. Ήταν απλά ένα περιστατικό
από εκείνα που έχουν γεμίσει τη ζωή μας. Μικροί μεγάλοι. Το βλέπουμε παντού: στα σπίτια μας, στις
 σχέσεις μας, στα παράθυρα των ειδήσεων, στα σήριαλ,στην ουρά στην τράπεζα, στο σούπερ μάρκετ.
Χρόνια τώρα, έχει επικρατήσει η αντίληψη πως το σημαντικό είναι να μιλάς. Να λές, να εκτονώνεσαι.
Σημασία έχει να πεις, να επιβληθείς, να δείξεις ότι ξέρεις. Πως ξέρεις ακόμα και τι είναι ο άλλος.
 Να καθορίσεις εσύ την ταυτότητά του. Την ποιότητα του, ακόμα και τη ευφυΐα του.
Έχουμε μάθει να μιλάμε χωρίς να σκεφτόμαστε τα συναισθήματα των άλλων.
Το πόσο 'κόβουν" αυτά λόγια. Πληγώνουν, γκρεμίζουν. Καταστρέφουν.
Η γλώσσα λένε οι παλαιοί, κόκαλα δεν έχει μα κόκαλα τσακίζει...
Οι ειδικοί που μελετούν την ανθρώπινη συμπεριφορά όμως υποστηρίζουν πως οι άνθρωποι που
χρησιμοποιούν αρνητικούς χαρακτηρισμούς προς άλλους ανθρώπους, στην πραγματικότητα
"καθρεφτίζουν" πάνω τους την εικόνα που έχουν οι ίδιοι τον εαυτό τους.
Το λένε και τα ίδια τα παιδιά πάνω στο παιχνίδι τους: "Όποιος βρίζει, βρίζει τον εαυτό του".

Θεώρησα, με ερέθισμα το περιστατικό αυτό, πως έπρεπε να θυσιάσω την ώρα του προγραμματισμένου
μαθήματος για να επικοινωνήσω αυτά τα θέματα με τα παιδιά.
Χρησιμοποίησα κάποιες δικές μου παιδικές ιστορίες, αλλά και περιστατικά όπου σαν ενήλικη
κάποιοι με είχαν κάνει να αισθάνομαι ΧΑΖΗ. Χαζή ή και αλλιώς. Ανίκανη, ανάξια και άλλα.
Πως αυτά τα λόγια τους με είχαν κάνει να υιοθετήσω τη συμπεριφορά που μου "καθρέφτιζαν" .
 Χωρίς να ειμαι. Χωρίς να είμαι καθόλου αυτή η εικόνα που μου προέβαλαν .
Οι προσωπικές μου ιστορίες τα έπεισαν.
Κάποια με άκουγαν με ανοικτό  στόμα και ορθάνοιχτα μάτια.
Κάποια εκμυστηρεύτηκαν πως έχουμε κοινές ιστορίες...

Το μάθημα έκλεισε με μια σημείωση στο χέρι μας:
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΡΟΙ
Να μην ξεχάσω να σπείρω καλό σπόρο σήμερα, στις ψυχές των ανθρώπων που θα συναντήσω...
Και αυτή ήταν η αποστολή τους μέχρι στο επόμενο μάθημα.


Να δούμε...τι καρπό θα φέρουν αυτοί οι σπόροι.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου